1901-1924. Dzieciństwo i młodość
Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli nad Bugiem, w ówczesnym zaborze rosyjskim. Był drugim z sześciorga dzieci (dwoje zmarło) Julianny z d. Karp i Stanisława, organisty oraz parafialnego pisarza.
Stefan wychowywał się w pobożnej i patriotycznej rodzinie. Polskiej historii i geografii zakazanej w rosyjskiej szkole powszechnej, którą rozpoczął w Zuzeli, potajemnie uczył Stefana ojciec Stanisław. W 1910 roku rodzina Wyszyńskich przeprowadziła się do nieodległego Andrzejewa, gdzie w październiku zmarła matka Julianna. To tragiczne wydarzenie mocno odcisnęło się w życiu dziewięcioletniego Stefana, który z czasem miłość z matki rodzonej przeniósł na Matkę Bożą.
W 1912 roku, jako jedenastolatek Stefan Wyszyński rozpoczął naukę w Warszawie w prywatnym gimnazjum męskim Wojciecha Górskiego, mieszkał zaś u rodziny matki na Mariensztacie. Po wakacjach 1915 roku, nie mogąc z powodu rosyjsko-niemieckiego frontu przedostać się z Andrzejewa do Warszawy, kontynuował naukę w Męskiej Szkoły Handlowej w Łomży. Tu jak uprzednio w Warszawie należał do tajnego wówczas harcerstwa, które krzewiło wartości patriotyczne i niepodległościowe. Po ukończeniu IV klasy gimnazjum jesienią 1917 roku rozpoczął naukę w Liceum im. Piusa X we Włocławku, które było niższym seminarium duchownym.
Nie musisz wszystkiego rozumieć, wystarczy, że wszystko co Bóg daje, kochasz.
Stefan Wyszyński, który od dziecka odczuwał powołanie kapłańskie, w 1920 wstąpił we Włocławku do Wyższego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze włocławskiej 3 sierpnia 1924 roku. Przyjmował je sam (koledzy zostali wyświęceni w czerwcu), poważnie osłabiony (po zapaleniu płuc), gdyż musiał czekać do 3 sierpnia, kiedy kończył 23 lata (poniżej tego wieku nie udzielano święceń). Mszę św. prymicyjną odprawił 5 sierpnia na Jasnej Górze przed cudownym obrazem Matki Bożej. Pojechał tam, by mieć już zawsze Matkę, która nie umiera.