1924-1939. Student i duszpasterz
Po rocznej pracy duszpasterskiej we Włocławku ks. Stefan Wyszyński rozpoczął studia na KUL (1925-1929). Studiował prawo kanoniczne i katolicką nauką społeczną.
W Lublinie związał się ze Stowarzyszeniem Katolickiej Młodzieży Akademickiej (SKMA) „Odrodzenie”, które w okresie międzywojennym była silnym ośrodkiem kształtującym inteligencję w duchu katolicyzmu społecznego. Dużą rolę w jego rozwoju intelektualnym i duchowym odegrała znajomość z ks. Władysławem Korniłowiczem, który został ojcem duchowym przyszłego prymasa. Odwiedzał z nim zakład dla niewidomych dzieci w podwarszawskich Laskach, gdzie ks. Korniłwoicz stworzył znaczący w Polsce ośrodek odnowy religijnej i liturgicznej.
Człowiek rozwija się i doskonali nie przez unikanie obowiązków,
lecz przez ich wypełnianie.
W 1929 roku ks. Wyszyński obronił doktorat na podstawie dysertacji Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły, po czym na rok wyjechał w podróż studyjną po Europie – odwiedził ośrodki naukowe w Austrii, Włoszech, Francji, Belgii, Holandii i Niemczech. Po powrocie do Włocławka był wikariuszem przy bazylice katedralnej, pracował w sądzie biskupim, wykładał w seminarium włocławskim, opiekował się Sodalicją Mariańską. Ważną częścią jego aktywności duszpasterskiej i społecznej była praca z robotnikami. Został asystentem Chrześcijańskich Związków Zawodowych, założył Chrześcijański Uniwersytet Robotniczy, na którym wykładał katolicką naukę społeczną.
Ksiądz Stefan Wyszyński, który od czasów kleryckich publikował teksty we włocławskiej prasie katolickiej, w latach 30. rozwinął działalność publicystyczną, popularyzując w licznych tekstach i broszurach zasady katolickiej nauki społecznej. W 1932 roku został redaktorem naczelnym znaczącego pisma diecezji włocławskiej „Ateneum Kapłańskie”. Aktywność społeczna ks. Wyszyńskiego została doceniona przez kard. Augusta Hlonda, który w 1937 zaprosił go do Rady Społecznej przy Prymasie Polski.