Drogę życia Stefana Wyszyńskiego można podzielić na dwa zasadnicze okresy, których cezurę stanowi rok 1948 i nominacja na arcybiskupa Gniezna i arcybiskupa Warszawy oraz prymasa Polski. Najczęściej analizuje się czas po 1948 roku, kiedy życie prymasa już nie tylko splatało się z dziejami Kościoła i Polski, ale te dzieje współtworzyło. Niemniej wszystko, co Stefan Wyszyński wcześniej przeżył, czego doświadczył, przygotowywało go do prymasostwa, które sprawował ponad 32 lata i to w jednym z najtrudniejszych momentów życia Kościoła i narodu. Na każdym etapie swojego życia, był wiernym świadkiem Chrystusa, szczególnie heroicznym w okresie prymasostwa, co potwierdził proces beatyfikacyjny.